Liberty

Gisteren zoals meestal opgestaan om 05.00 hr toen de merel naast mijn venster naar het ochtendgloren begon te zingen.
Een bakje sterke koffie om wat op het Net te surfen, mijn blog bij te werken en een spelletje Alchemy gespeeld. Om klokslag 09.00 hr de auto in en op weg naar Quick Star. En we hebben heerlijk gewerkt. Nu hij het apporteren van de zweep, de gekleurde deksels en zijn stalband al goed onder de knie, pardon onder de tanden heeft ben ik gisteren begonnen met de linker en rechter jambette. Op een enkele sessie heeft hij al het verschil geleerd tussen linker en rechter voorbeen. De jambette is echter voorlopig nog een hevig krabben op de grond met zijn hoeven. Het zal dus nog even duren vooraleer hij het onderscheid kan maken tuseen een voorbeen optillen en ophouden en het wiskundig tel-trucje dat hij zo graag doet. Dat zal dus hand- en trek- en duw-werk worden. Altijd gevaarlijk dat close-contact werk. Maar in Liberty nu eenmaal onvermijdelijk als je een paar iets wilt aanleren.
Kijk maar even hoe Jean-François Pignon een van zijn paarden leert achteruit te hellen in voorbereiding van een buiging.



Ook dit is een leuk filmpje van hem. Jumping over een liggend paard. Hieruit blijkt nog maar eens in welke mate de paarden elkaar én hun trainer vertrouwen. En dat het belangrijk is zoveel mogelijk bewegingen voor te doen. Ik blijf het herhalen: paarden zijn perfecte imitators. Maar ik zie mezelf geen salto meer maken zoals J-F.
Daar gaan op mijn leeftijd brokken van komen of anders gaat Quick zich een bult lachen met mijn capriolen over de hindernissen.

Terok Nor

Somewhat rainy these last days, so instead of taking long walks with the horsey I only work in the mornings with him and after the training I read the first part in the new Deep Space Nine trilogy about the Cardassian occupation of Bajor.
Finally we get the know the story behind Gul Dukat, the complex and charming dictator we all love to hate. Deep Space Nine has always been my most beloved ST series of all because of the very rich storyline and the wonderful characters and not to forget the truly gifted actors.
Before the Dominion War and the decimation of Cardassia...before the coming of the Emissary and the discovery of the wormhole...before space station Terok Nor became Deep Space 9...there was the Occupation: the military takeover of an alien planet and the violent insurgency that fought against it. Now that fifty-year tale of warring ideologies, terrorism, greed, secret intelligence, moral compromises, and embattled faiths is at last given its due in the three-book saga of Star Trek's Lost Era...
The first book "Day of the Vipers" written by the British author James Swallow is a very detailed story about the Bajoran and Cardassian encounter. A seemingly benign visitation to the bountiful world of Bajor from the resource-poor Cardassian Union is viewed with cautious optimism by some, trepidation by others, and a calculating gleam by unscrupulous opportunists. What begins as a gesture of compassion soon becomes something very different. Seen through the eyes of participants on both sides - including those of a young officer named Skrain Dukat - the personal, political, and religious tensions between the Bajorans and the Cardassians quickly spiral out of control, irrevocably shaping the futures of both worlds in an emotionally charged and unforgettable tale of treachery, tragedy, and hope.
A good beginning of the trilogy and I really look forward to the sequels who will be released this summer with the resistance-adventures of my favorite Kira Nerys. And will we have more details about Dukat's love adventures with Kira's mother and Tora Naprem? I do hope there will be more on the Ferengi family of Quark and the reason why they chose to live on Terok Nor to do some business. In the meanwhile I am reviewing the whole series on DVD.

Templado the Book

If you got interested in the book about Templado, you can purchase it through the Boutique on the Web-site of www.cavalia.net or buy it on location at the show in Knokke this summer.
There's an English and a French edition for the price of Eur 50,00. Not cheap but it is a huge book with magnificent pictures in color and black and white. A real must for all Horselovers.

Templado

Templado, het paradepaard van Cavalia heeft een immens verhaal achter zich waar trouwens een heel boek is over geschreven. Gekweekt door de Franse zigeuner-familie Delgado is hij een typisch voorbeeld van het vrij recente Lusitano paardenras (een mengeling van Franse Camarguepaarden met Portugese stamboompaarden. Als nieuwkomers in de paardenkweek hadden de Delgado's het niet gemakkelijk om door te breken in de paarden-wereld. Tot hun dochters Magali en Estelle met hun paarden al vlug concours op zeer hoog niveau gingen winnen. Toen Magali ook nog huwde met Frederic Pignon, een al even getalenteerde ruiter was de baan opengebroken voor niet alleen de Lusitano kweek in Frankrijk maar ook voor hun successen in paardenshows die uiteindelijk zou leiden tot hun deelname aan Normand Latourelles concept van Cavalia.
Maar terug naar Templado. De Delgado's verkopen elk paard met een clausule in het contract: indien dit paard niet voldoet nemen wij hem graag terug. Deze hengst is door de Delgado's als jong paard verkocht en na 4 jaar kwam de toenmalige eigenaar terug met Templado omdat het paard "onbereidbaar, onhandelbaar en ronduit levensgevaarlijk" was. Maar de Delgado's namen Templado terug en Frederic Pignon begon aan een leerrijke maar interessante opdracht: van de onhandelbare, excentrieke Templado die niemand, paard noch mens in zijn buurt liet toch een ster maken. En hij is er met zijn talent als paardenluisteraar in gelukt om van dit koppige paard inderdaad een wereldster te maken. Pignon zegt over zichzelf: ik ben geen "paardenfluisteraar" wel een "paardenluisteraar". Ik luister naar paarden hun gevoelens en gedachten en respecteer hun individualiteit, dan pas kan ik met hen gaan werken. Als u ooit reclameclips over dure horlogemerken of shampoo's zag met een wit galloperend paard met een enorm behang (paardentaal voor manen en staart) dan was het Templado. Deze hengst is ondertussen reeds om en bij de 24 jaar oud en vergezelt de Pignons overal. Hoewel hij een box heeft in de Cavalia-stallen staat hij meestal bij hen op zijn eigen plekje in hun kleedkamer. Een echt troetelkind van Magali en Fred.
Als u graag naar Zuid-Frankrijk op vakantie gaat en ook van paarden houdt, kunt u een eenvoudige maar gezellige gite huren op het landgoed waar de Delgado's hun Lusitano's kweken. Elke gite heeft wel ergens een schilderij hangen van Templado want Frederic Pignon is niet alleen een paardenman maar evenzeer een getalenteerd kunstenaar die schildert en juwelen ontwerpt (met paarden als onderwerp natuurlijk). Ga even een kijkje nemen op hun website: www.pignon-delgado.com

Knokke maakt zich klaar

De trams in Knokke-Heist rijden al een tijdje rond met Templado erop, het prachtige paradepaard van Cavalia. Naast en achter het station van Knokke zijn de gemeentediensten al volop bezig het terrein te nivelleren voor de grote staanplaats van de enorme tenten, de stallen voor nu al meer dan 60 paarden en de uitloopruimte. Als opvulmateriaal wordt het afbraakmateriaal van het oude luxehotel La Reserve gebruikt. Bovendien wordt er ook een randparking aangelegd waar 600 wagens kunnen parkeren. Baron Lippens vertrouwt erop dat dit de verkeerschaos aan banden zal leggen voor en na de voorstellingen en hoopt tevens dat de meeste Cavalia bezoekers van de diensten van de NMBS zullen gebruik maken die speciale ritten zullen inleggen voor de paardenshow aan de kust deze zomer. Bovendien meent hij dat de meeste bezoekers toch in groepen per bus zullen komen vanuit Frankrijk, Nederland en Duitsland. Mmmm, afwachten wat dat gaat worden, bij de voorstellingen in Brussel heb ik ook massaal buitenlanders tegen het lijf gelopen, maar die zijn bijna allemaal met hun wagen komen rijden (Behalve de Japanners en Chinezen, die zijn komen vliegen natuurlijk, ja die Aziaten hebben nog meer over voor een voorstelling van Cavalia dan ik!). En het hoeft niet gezegd te worden dat parkeren in Knokke altijd al een probleem is geweest zoals overal aan de Belgische kust. Ik heb alvast voor alle veiligheid tickets gekocht waarbij de parking naast de tent gereserveerd zit in het pakket. Over tickets gesproken, als je er nog geen hebt, rep je dan want de verkoop loopt sedert maanden als een sneltrein.
Je kunt bellen naar tel. 050.58.01.08 of naar het nummer 0900.84.100 of boeken via de website van Cavalia: www.cavalia.net
De Vip-arrangements kun je ook boeken via www.arrano.be

Amélie Nothomb

Yes, I am restyling my entire blog, so have patience with me as it takes some time to reset all the pictures to a nice format. You can still see the original size of most pictures by clicking in the picture which will give you the wide-screen size format or will take you to my Photobucket for you to explore.

Gisteren een luie dag in de zetel doorgebracht met het nieuwe boek van Amélie Nothomb: "De verloofde van Sado", (origineel: Ni d'Adam, ni d'Eve).
Het is er eindelijk van gekomen dat ik een van haar werken lees en haar stijl bevalt me uitstekend. Dus zal ik maar al haar boeken lezen, liefst in het Frans. Voor wie Amélie niet kent: ze is voor het moment de meest populaire auteur van België (haar werken worden in meer dan 40 talen vertaald!). Ze woont in Brussel en is de dochter van de Belgische Ambassadeur Patrick Nothomb in Japan. Amélie is dan ook geboren in Tokio en heeft heel wat jaren in het land van de Rijzende Zon doorgebracht.
De Verloofde van Sado beschrijft haar relatie met een Japanner gedurende 2 jaar. Ze beschrijft het vaak absurde verschil tussen de Belgische en de Japanse cultuur en de vaak hilarische onbegrippen die hieruit voortvloeien. Haar relatie met Rinri en Japan is tegelijkertijd zowel hemels paradijselijk als gedoemd tot mislukken.
Een heerlijk boek!

Ze komen naar Aalst!

Vanmorgen het bestelboekje gekregen van De Werf in Aalst met het theater-programma 2008-2009.
En ja hoor, ze zijn er bij. Ik had reeds geruchten uit de UK gehoord dat de Baebes naar de Lage Landen gingen afzakken, en wat blijkt: hun optreden in België gaat zowaar in De Werf in Aalst door (is that wishful thinking or not!). Wie van klassieke Middeleeuwse ballades van rond de jaren 1400 houdt mag dit optreden op vrijdag 3 oktober om 20hr zeker niet missen. Na hun Big Booming succes ten gevolge van hun soundtrack voor de BBC-reeks: "Elisabeth, The Virgin Queen" die heel wat prijzen op klassiek muzikaal gebied opleverde en hun veelvuldige optredens op Wicca- festivals, had ik niet gedacht mijn favoriete Britse heksen in Aalst te kunnen mogen beluisteren. En te bekijken ook natuurlijk want zelfs wie niet echt van historische muziek houdt kan nog altijd genieten van "de verpakking". Mooie baebes toch, niet?
De rest van mijn abonnement zal waarschijnlijk allemaal Dans worden maar ik ben er nog niet uit welke voorstellingen ik precies zal kiezen.
De voorstelling van Ad Visser "F#ck the 70's" met hilarische anekdotes en beeldmateriaal over de seventies pop-idolen verzameld uit zijn presentatie-carrière voor Top Pop lijkt me ook wel wat.

"Waar zit die dekselse hond weeral? Als hij nog eens zijn snuit door de deur steekt zal ik hem eens een flinke trap tegen zijn smoelwerk bezorgen." Ik vermoed dat dit de gedachte was bij Quick Star toen hij op de loer stond naar de hond deze morgen.
Ik heb vanmorgen alle vlechtjess losgemaakt en de manen en staart zijn heerlijk golvend nu. Mooi. Ik zal zijn manen en staart dus in het vervolg na een wasbeurt nog invlechten.

Vlechtjes

Wel, de dames van de sportdag hebben hun best gedaan. Toen ik gisteren aan zijn stal kwam stond Quick te pronken met zijn manen in de vlechtjes. En zelfs zijn staart is helemaal gevlochten. En maar pronken, straks gaat hij nog denken dat hij een van die Lusitano's van Cavalia is!

De Wilde paarden van Aalst

Gisteren heb ik Quick een dagje laten rusten na al die drukte van dinsdag. Maar het hart kruipt waar het niet kan gaan en dus ben ik even de wilde paarden van Aalst gaan opzoeken. Weinig mensen weten dat het Osbroekreservaat op wandelafstand van het centrum van de drukke stad de ideale plek is voor een kweekproject van wilde Konik-paarden. Deze paarden die verwant zijn aan de uitgestorven Oost-Europese Tarpanpaarden zijn sedert een paar jaar genetisch opnieuw gekweekt om bosrijke gebieden en steppen in Europa terug te voorzien van natuurlijke grazers. In Nederland leven er trouwens reeds kuddes koniks volledig zelfredzaam.
Vandaar dat het 34ha tellende Osbroek graag plaats biedt aan Koniks en Schotse Galloway runderen. Gisteren ben ik dus op zoek gegaan naar de Koniks. Maar het gebied is groot en op sommige plekken totaal moerassig, bebost en ondoorgankelijk. Wel zijn er paadjes die door mens en dier van nature zijn aangelegd. Ha, een eerste spoor: een kluit gedroogde hoefaarde. Opvallend is de ondiepe afdruk van onbeslagen paardehoeven in vergelijking met de diepe bekapte hoeven van onze getemde paarden.



Maar dit spoor is oud, verder zoeken dus: ha, verse hoefafdrukken naar een heuveltje toe.



En ja hoor daar zijn ze. En ik die gedacht had dat ze op het volle middaguur ergens in de schaduw zouden liggen rusten. Nee hoor, ze staan in de blakende zon te grazen op een stuk grasland dat dan nog heel dicht bij de rand van het Osbroek en dus bij een drukke weg ligt.



En dan krijgen ze me in het oog. Even kijken wie daar aankomt: ze snuiven even mijn geur op en oef, gaan rustig door met grazen.



Ik neem mijn tijd om deze dieren voetje voor voetje langs hun schoftlijn te benaderen. Maar ze zijn er heel gerust in en laten me dicht naderen. Zou het kunnen dat ik naar paard ruik? Ik zorg er wel voor om een respectvolle afstand te behouden. Deze paarden moeten immers "wild" blijven en mogen niet echt gewend raken aan menselijk gezelschap. (Voor zover dat nog mogelijk is in Europa de dag van vandaag natuurlijk)



Als je tijd hebt ga dan eens naar het Osbroek in Aalst maar hou wel rekening met de richtlijnen. Afstand houden want deze paarden zijn en blijven wild en ongetemd en zeker niet voederen want deze paarden moeten volledig zelfredzaam gehouden worden.

Masaya Kato

En hier is dan mijnen sloeber: Masaya Kato op zijn favoriete plekje in de tuin onder het schap van zijn favoriete bonsai op zijn favoriete oude dweil in zijn favoriete houding. Moet er nog meer gezegd worden?

Washing Time

De Strootjes stuurden me deze foto van hun Siske de Kat die gezellig tussen de konijntjes inligt. Hij vraagt zich waarschijnlijk af welk konijn klaar is voor de pot. Nee hoor Siske, dit zijn knuffelkonijnen, geen lekkere hapjes.
Ikzelf ruik vandaag van kop tot teen naar de paardenshampoo want ik ben een ganse voormiddag bezig geweest met Quick zijn eerste wasbeurt van het jaar te geven. Gelukkig had ik hem al een paar dagen geleden weer aan de tuinslang gewend gemaakt zodat de douche vandaag probleemloos verliep. Hij stond prachtig stil en genoot weer duidelijk van zo veel aandacht want er ging een sportdag door vandaag in de manege en een groep van om en bij de twintig jongedames tussen 16 en 18 stonden rond hem te drammen van "Ooooh, zo'n schoon paard": wrijf, wrijf, knuffel, knuffel. Je zal maar een paard zijn...
Bedankt Kim voor de mooie kaart helemaal uit Kyoto. Een dezer jaren zal ik toch ook eens naar het verre Japan trekken, alleen kan ik mijn beestjes zo moeilijk missen hé.