Weer een witte winter die in de zon prachtige beelden oplevert maar daarbij ook jammer genoeg ook de nodige overlast veroorzaakt in Vlaanderen en de rest van Europa. Het zal Quick een zorg wezen, die vindt de sneeuw heerlijk om in te ravotten en een badje in te nemen, zeker als hij zijn deken om heeft. Plezant...
Aan de familie en de vrienden fijne feestdagen en voorzichtig op de baan.
Sneeuw, sneeuw, sneeuw, allemaal heel mooi maar niet zo mooi in het verkeer. Het paard en zijn kat verblijven gelukkig in een warme droge stal. Grappig eigenlijk, want alle ruiters en amazones in de manège komen altijd eerst een kijkje nemen in mijn stal om te zien of die twee nog altijd samen zijn. Ja, de kat ligt daar nog altijd warm in het hooi tussen de appels en de wortels. Net uitgelezen: "Mijn reizen" door Angelina Jolie over haar werk in de 3de wereldlanden waar altijd nood is aan hulpverlening. De filmster laat zich hier van een heel andere manier zien dan op het witte doek. Geschreven met humor en veel medeleven met de vaak hemeltergende situaties.
Vooreerst een dikke proficiat aan Philippe Lejeune en zijn Vigo (en de paarden van zijn concurenten!) voor het behalen van de gouden plak op de World Equestrian Games in Kentucky. Je ziet dat het loont om naar de paarden te luisteren in plaats van dat je een paard naar jou laat luisteren. De vorige Games stonden ook al op naam van België met Jos Lansink, dus het zit nog altijd goed in de paardensport met ons kleine landje. Wist u trouwens dat de meeste paarden die aan de top staan in de jumpingwereld Belgische paarden zijn. Prachtig toch dat Belgen en paarden zo perfect aan elkaar verknocht zijn. De favoriet voor de Reining was zoals verwacht Tom McCutcheon en zijn Gunners Special Nite, een heerlijk paardje dat perfect ineenzit voor dergelijke moeilijke oefeningen. Jammer genoeg geen beelden van de finale, wel van de voorronde in de Games. Kijk even naar die perfecte Spins en Sliding Stops...
Verder is het genieten van de laatste nazomerdagen die deugd doen aan fauna en flora. Quick en zijn poes liggen zalig te profiteren van wat waarschijnlijk de laatste warme zonnestralen zullen zijn van deze niet al te bijzonder goede zomer. Maar mijn mooiste foto van de dag is deze Dagpauwoog die de laatste energie aan het opdoen is alvorens in winterslaap te gaan.
Emma Restall Ohr mag tevreden zijn. Nog geen 10 jaar nadat ze in Groot-Brittannië een Druïden Netwerk heeft opgericht is de stroming officieel als religie erkend. Het Druid Network, een organisatie voor alle volgelingen van de filosofie, heeft het statuut gekregen van een "liefdadigheidsinstelling met het oog op de bevordering van de godsdienst". Het is de eerste keer dat een heidense religie erkend wordt in Groot-Brittannië. Hoewel Druïdeisme en Wicca geen echte religies zijn door het ontbreken van dogma's en de vrije keuze van rituelen en tevens geen 'kerkfabriek' kent zoals het christendom is de erkenning een financiële opkikker voor de paganistische verenigingen. Druïdeisme en Wicca zijn overal in de wereld aan een flinke opmars bezig door hun pantheïsme en ecologische waarden die pleiten voor harmonie tussen mens en natuur. Lees vooral Emma's boeken die echte pareltjes van filosofische levensbeschouwingen zijn.
Bisous à Jean-Christophe et Sarah. C'était un vendredi magnifique chez Quick Star et Sarah est en train de devenir une vraie championne...
Une jeune fille sur un cheval: toujours un visage souriant...
Quick Star aussi était content avec la visite...
En ondertussen zijn Mendy en Thomas aan de grote opknapbeurt begonnen van het hele domein. Mendy zat dus ook hoog in het zadel, zij het op haar ladder... iedereen dus aan het lachen behalve de spinnen natuurlijk want die zien hun webben van jaren zomaar weggespoten worden.
Men zegt wel eens dat dekens onzinnig zijn bij paarden maar een vliegendeken is met dit warme weer toch een must hoor. Quick stond al sedert de hittegolf met duizenden vliegen op zijn rug ondanks de anti-vliegenspray, dus heb ik zijn oude gescheurde vliegendeken van vorig jaar opgelapt met een oud stuk T-shirt (nog altijd goedkoper dan een nieuw te kopen ook al is het soldentijd!!) en geen vlieg meer op zijn romp hoor. Alleen komt nu iedereen vragen waar ze zo'n tof vliegendeken kunnen kopen, ik zal maar paardendekens beginnen ontwerpen zeker. Gelukkig is (bijna) iedereen in de manège zo slim om s'morgens heel vroeg te komen rijden, geniet even van Thomas en zijn Didi in volle actie.
En het is altijd leuk om een paard als een ballon in de lucht te zien hangen...
Woensdagavond naar de Avant-première gaan kijken van Predators, de zoveelste film in de SF-reeks over de buitenaardse jagers. In tegenstelling tot de vorige film was deze versie een topper in de reeks. Het scenario laat te wensen over omdat het eigenlijk een soort van remake is van de allereerste film met Schwarzenegger. Maar dat euvel wordt goedgemaakt door het feit dat deze film gedragen wordt door een topcast met als hoofdrol niemand minder dan Adrien Brody. Toch een aanrader voor wie van dit soort actie-science fiction houdt.
Gisteren dan weer naar de bioscoop om eindelijk naar Eclipse te gaan kijken, de 3de film in de Twilight reeks. Goed hoor, veel beter dan de vorige 2 films, ook mede dank zij de actie scènes. Maar het is en blijft natuurlijk allemaal zeemzoete romantiek, net als de boeken. De weerwolven zagen er veel beter uit dan in de vorige film, dus daar hebben ze blijkbaar aan gesleuteld. Bravo wel voor de 2 hoofdrolspelers die duidelijk in hun rol gegroeid zijn.
Eindelijk warm weer, dus ik ga weer s'ochtends vroeg bij paard omdat het in de namiddag veel te warm is om nu paarden te laten werken. En voor mezelf ook hoor want het hooi dat ik gisteren gestockeerd heb voor een gans jaar ging me toch niet echt goed af. Gewoon teveel Ozon in de lucht en als je zwaar lichamelijk werk doet voel je dat meteen hoor. Enfin, paard en kat genieten van de zomer, dus ik ook blij. Misschien vanavond naar de bioscoop om naar Eclipse te gaan kijken, al zal de zaal afgeladen vol zitten natuurlijk, toch maar beter nog een paar dagen wachten zeker...
Vandaag hard gewerkt om Quick te verhuizen van de kleine binnenstal naar een grote box op de binnenkoer van de manege waar de Quick Star nu in het vervolg naar de terrasjesmensen kan kijken. Leuker voor de Quick die meer ruimte heeft en voor mezelf als ik een thee drink op het terras, want dan is mijn sloeber geen moment uit mijn ogen. En ja hoor, zijn poes is ook al van de partij, nu alleen nog een oplossing vinden om die in de winter in zijn stal te krijgen, dat is misschien een tip voor de uitbater: staldeuren met een kattenluik erin....
Een dikke kus van Quick Star aan de familie Wortel voor hun bezoek gisteren en nog eens een dikke proficiat van mezelf voor jullie nieuwe koets met veel PK...
Ze zeggen wel eens dat dieren op hun eigenaars lijken (of andersom). Wel, ze hebben gelijk want mijn paard houdt er nu ook een huisdier op na: een verwilderde kat heeft nu definitief zijn intrek genomen in de stal van Quick en ze zijn beste maatjes. Uitzonderlijk want er zijn zo'n 40 stallen in de stoeterij en de kat (die nog heel goed lijkt op mijn eigen Masaya Kato ook!) huist al een maand bij Quick. Die zal dus wel blijven.
Joepie, "Dead in the family" van Charlaine Harris is zojuist in mijn brievenbus gevallen, dus de eerste dagen zal ik stilletjes naast het paard zitten lezen (tussen 2 regenvlagen door). Ondertussen is de TV-reeks en de cast van True Blood alsmaar meer in de prijzen aan het vallen bij zowat alle belangrijke Awards. Dat zit dus wel snor voor de volgende jaren. Kijk maar even hoe Captain Kirk en Spock de Golden Globe uitreiken aan Anna Paquin voor haar rol als Sookie Stackhouse
Don't forget: Cavalia tour starts today in New Jersey (USA) until at least 20 June. Location next to the IZOD Center. For all info please visit the website of Cavalia.
In 3 dagen de hele box uitgekeken en bijna bij alle afleveringen een WOW-gevoel. Seizoen 2 van True Blood was weer een hit, dus uitkijken naar seizoen 3. En niet vergeten: op 10 juni verschijnt Charlaine Harris' 10de boek in de reeks: Dead in the Family. Hierbij nog een voorsmaakje en neen tot hiertoe nog geen DVD boxen gevonden in de Belgische winkels, wie de DVD's wil kopen zal dus op Amazon UK moeten bestellen voor de Nederlands ondertitelde reeks.
De foto van Quick is van vorige zomer maar geeft perfect weer wat hij en ik vandaag hebben gedaan. Iets na de middag gaan wandelen en daarna een paar heerlijke uren op de wei. Vreemd, ik was alleen in de rijstal, en ik die dacht dat iedereen bij zijn paard zou zijn met de eerste echt warme zon. Nee dus, waarschijnlijk ben ik de enige daar die verslaafd is aan haar paard. Maar er zijn ergere verslavingen. Trouwens morgen gaat het weer regenen, dus moesten we er vandaag wel van genieten.
Hierbij nog een fantastische foto van Magali Delgado en haar lievelingspaard Dao tijdens de finale begroeting van het publiek bij een voorstelling van Cavalia. Een geeuwend paard kan vaak een teken van stress zijn, hetgeen je kan verwachten als 2000 toeschouwers een staande ovatie geven, maar niets is minder waar bij Dao. Dit paard is altijd super relaxed, zels onder de meest stresserende kampioenschappen dressuur. Wist u trouwens dat het genoom van het paard verrassend dicht bij dat van de mens ligt. Tot die conclusie komt een internationaal team wetenschappers, dat zijn bevindingen heeft gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Science. De resultaten kunnen nuttig zijn in de zoektocht naar medicatie voor menselijke aandoeningen. Uit het onderzoeksrapport "Genome Sequence, comparative Analysis and population of the domestic horse" blijkt dat 17 van de 32 chromosomen van het paard vergelijkbaar zijn met die van de mens. Paarden zijn ook vatbaar voor meer dan 90 erfelijke ziekten die gelijkenissen vertonen met ziekten die voorkomen bij de mens. "Paarden en mensen hebben vaak overeenkomstige ziekten, denk maar aan reuma, arthrose en griep. Het identificeren van de genetische oorzaken bij paarden verschaft ons daarom ook meer info over de aandoeningen bij mensen" zegt Kerstin Lindblad-Toh, een van de onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology uit Cambridge.
Zoals beloofd hierbij wat meer uitleg over het boek dat de biografie en de trainingsmethodes van de familie Pignon-Delgado beschrijft. Wie dacht dat, na hun 10 jaar lange samenwerking met de show Cavalia, Magali en Fred nu op hun lauweren aan het rusten zijn had het dus mis. Samen met David Walser hebben ze aan hun boek gewerkt die uitlegt waarom ze jaren geleden de traditionele rij- en dressuurkunst opgaven om een totaal vernieuwende en alternatieve dressuur uit te proberen en daarmee een verbluffend succes hadden. Technieken van "speelse samenwerking tussen paard en mens" die gelukkig meer en meer worden toegepast in de ruiterwereld. Een van die boeken die je als paardenliefhebber dus zeker moet hebben, naast die van Klaus Ferdinand Hempfling, Linda Tellington Jones, Gawani Pony Boy en Nevzorov. Het boek is reeds verschenen in de USA (de eerste editie is al bijna uitverkocht maar de 2de print is in aanmaak!) en komt in juni dit jaar uit in de Franstalige versie. Allicht komt er ooit een Nederlandse vertaling. Engelse versie: Gallop to Freedom, Uitgeverij Trafalgar Square Publishing ISBN: 978-1570764202 Franse versie: Au Galop vers la Liberté, Uitgeverij Belin Litterature et Revues ISBN: 978-2701155821 (verschijnt in juni 2010) Het filmpje is opgenomen bij de toast van het verschijnen van het boek ten huize van Fred en Magali, dus niet bekijken zonder een glaasje lekkers bij de hand te hebben, want je krijgt er dorst van...
Als je momenteel in Florida reist kun je in Tampa de show van Cavalia meepikken. En voor de paardentrainers onder ons: het boek van Frederic Pignon en zijn echtgenote Magali Delgado over hun Vrijheidsdressuur-technieken is verschenen, maar daar later meer over.
Gisteren met Blanca naar de tentoonstellingen in de Bozar te Brussel geweest. Eerst de Frida Kahlo expositie gedaan en dan de Imagines de Mexico. Beide tentoonstellingen zijn zeker de moeite waard vooral als je een totaaloverzicht van de Mexicaanse kunst wilt krijgen van oudheid tot nu. Volgend bezoek in Brussel zal waarschijnlijk het museum voor Natuurwetenschappen worden, daar loopt momenteel een special over het leven van de walvissen en dolfijnen, bovendien ben ik de iguanodons van Bernisart nog niet in hun nieuwe setting gaan bekijken. Of het museum voor Schone Kunsten in Elsene die momenteel 31 van de 32 affiches tentoonstelt die Toulouse Lautrec maakte. Voor wie nog niet naar de Frida Kahlo geweest is: zeker doen hoor.
Vandaag lag dan eindelijk 'Love Never Dies' op mijn draaitafel, de CD van de Musical die in Londen zopas in première ging, het langverwachtte vervolg van de immens populaire musical The Phantom of the Opera van Andrew Lloyd Webber. The Phantom is mijn favoriete (moderne) opera omdat zowat alle aria's in dit oeuvre melodieën rijk is die onsterfelijk lang in het geheugen blijven hangen. Na 23 jaar wachten op een vervolg waren mijn verwachtingen dus hooggespannen ook al besefte ik dat Webber onmogelijk het succes van The Phantom zou kunnen evenaren. Naast de muziek was ik vooral benieuwd naar het verhaal op zich. Er zijn al tientallen vervolgromans geschreven die voortborduren op Gaston Leroux' roman maar weinigen hiervan zijn echt goed. Ik was dus benieuwd hoe Webber en schrijver Ben Elton de romance tussen de misvormde Erik en zangeres Christine Daaé zouden verderzetten.
Het plot: Het verhaal speelt zich af in 1907, 10 jaar na de dramatische gebeurtenissen in de Opera van Parijs. Locatie is deze keer Coney Island in de USA. Het is hier dat Erik als de gemaskerde Mr. Y de befaamde pretparken van die tijd runt. Madame Giry en haar dochter Meg werken nog steeds voor hem en Meg is een vaudeville artieste in zijn shows. Christine die gehuwd is met Raoul de Chagny en een zoontje heeft van 10 jaar (Gustave) komt op uitnodiging van de mysterieuze Mr. Y zingen in zijn theater. Raoul is ondertussen een dronkaard geworden die zijn hele fortuin heeft vergokt aan de casinotafels van Monaco. Aangekomen in hun hotel ontmoet Christine weer voor het eerst the Phantom en bezingen ze de herinnering aan die ene nacht dat Christine Erik opzocht om hem haar verlovingsring te geven, net voor haar huwelijk met Raoul de Chagny. Tevens ontmoet Christine Mme Giry en Meg. The Phantom ontmoet Gustave en herkent zijn muzikale talent, onmiddellijk beseffend dat de jongen zijn eigen zoon is. Eerst begeesterd door de mysterieuze Mr. Y is de knaap echter vol afschuw als hij het ware gelaat van Erik ziet en hij gaat aan de haal. Erik confronteert Christine met zijn vermoeden. Ze belooft dat ze een laatste maal voor hem zal zingen maar dat hun liefde van lang geleden zich niet kan herhalen en dat ze terug naar Europa zal vertrekken. Erik zweert dat al zijn bezittingen voor de jonge Gustave zijn en dit wordt opgevangen door Mme Giry en Meg die op wraak zweren aangezien ze zich na al die jaren werken voor Erik, bedrogen voelen. Ondertussen drinkt Raoul zich lazarus en ontmoet Erik in de bar. Ze gaan een gezongen duel aan. Erik zegt dat als Christine de volgende dag voor hem zal zingen ze duidelijk voor hem kiest en ze bij hem zal blijven. Zingt ze niet dan kan ze onmiddellijk terugkeren naar Parijs met Raoul en zal Eric tevens alle schulden van Raoul aflossen. De volgende dag maakt Christine zich klaar in haar kleedkamer. Raoul vraagt haar niet te zingen en eist dat ze naar de haven komt waar hun boot binnen het uur zal vertrekken. Daarna komt Erik en verzoekt haar een laatste maal voor hem te zingen. Verscheurd blijft Christine twijfelen. Ondertussen treedt Meg op en hoopt met haar lied de aandacht te trekken van Erik op wie ze al jaren verliefd is. Vertwijfeld betreedt Christine de coulissen van het theater terwijl Gustave bij haar is. Als het doek opgaat twijfelt Christine niet langer en ze zingt de aria die Erik voor haar componeerde. Raoul verlaat onmiddellijk het theater, beseffend dat hij verloren heeft. Christine ziet hem vertrekken en blijft doorzingen. Na haar optreden leest ze de afscheidsbrief van Raoul en beseft ineens dat Gustave verdwenen is. Een theaterknecht zegt dat hij Meg de jongen naar de pier van de zee zag sleuren. Christine, Eric en Mme Giry achtervolgen Meg, die krankzinnig van jaloezie de jongen in zee wil gooien. Als ze geconfronteerd wordt met haar achtervolgers trekt Meg een pistool en schiet Christine neer. Stervend vertelt Christine aan Gustave dat Erik zijn echte vader is. Na haar dood neemt Gustave het masker van Eriks's gelaat en kijkt hem vertederd aan. Doek!
Teleurstelling dus voor wie verwachtte dat Christine en Erik "nog lang en gelukkig samen zouden leven". Het plot is in mijn ogen niet echt geslaagd. Het passionele verhaal uit The Phantom krijgt hier totaal geen vervolg. Het is vrij goedkoop om Raoul meteen als de zuipende gokkende mislukte echtgenoot af te schilderen. Noch Erik noch Christine bezitten de bruisende passie in hun duetten die zo markant waren voor The Phantom, of komt dat door het feit dat ze ondertussen ouder en wijzer zijn geworden? Moeder en dochter Giry zijn wraakzuchtige wijven geworden, alleen maar geinteresseerd in fortuin en roem. Het scenario kon dus veel beter. En de muziek? Kan Love never dies de vergelijking met The Phantom doorstaan? Neen, zeker niet. Het moet gezegd worden dat de score van begin tot eind oerdegelijk is en duidelijk het stempel draagt van het onmiskenbare talent van A. L. Webber maar het mist al die meeslepende aria's die The Phantom zo onsterfelijk maken. De muziek is wel gevarieerd van prestigieuze walsen naar vaudeville tot en met heavy metal aandoende muziek zodat jong en oud wel iets zal vinden dat hen aanspreekt in de score. De vertolkingen van Sierra Boggess als Christine en Ramin Karimloo als Erik zijn onberispelijk maar ik was vreemd verrast door het bijna identieke timbre van de stemmen van Erik en Raoul (gezongen door Joseph Milson). Soms is het moeilijk beiden uit elkaar te houden als je het libretto niet bij de hand hebt. Ik mis dus duidelijk de stem van Gerard Butler die in de filmversie van de Phantom zo een imposante indruk maakte. Mijn bravo gaat deze keer naar de jonge Charlie Manton die een engelachtige Gustave neerzet. Aangezien ik de musical nog niet op de bùhne heb gezien kan ik geen oordeel vormen over kostumes en setting. Love never dies is geen meesterwerk al zal het werk ongetwijfeld nog jarenlang volle zalen trekken, maar het zal nooit het succes van The Phantom evenaren. Het is een oeuvre dat af is maar nooit hoge toppen scoort door het gemis aan beklijvende aria's. Jammer. Toch een must om in je muziekverzameling te hebben, zeker als je een Phantom lover bent. En wie weet, misschien komt er wel een verfilming met Gerard Butler die de alles wat opkrikt...
Ik heb alvast seizoen 2 van True Blood besteld bij Amazon (leverbaar in Mei) dat zal dus juist samen vallen met het verschijnen van Charlaine Harris' nieuwe boek in de reeks. Seizoen 3 is ondertussen al volop in de maak. Uitkijken dus naar meer yummmy vampire stuff...
Carnaval in mijn geboortestad Aalst was dit jaar berekoud door de sneeuw en vries. Zondag heb ik dus de hele bedoening bekeken via Live-stream op de Laptop in een luie zetel met een lekkere tas koffie en koekjes. Alvast beter dan staan te verkleumen van de kou in een ijskoude straat. Maar vandaag was het lekker zonnig (nog altijd bibberen hoor) en toch even naar buiten geslopen om de sfeer op te snuiven. Het valt wel op de laatste jaren dat de crisis ook de carnavalgroepen raakt, dat merk je aan de praalwagens die, nog altijd grandioos en typisch Aalsters, toch aan grandeur inboeten tegenover vorige jaren. Obligaat in Aalst zijn altijd de steken naar de politiek en het mag gezegd worden dat Fabiola dit jaar een groot aantal tweelingzusters had rondlopen in de ajuinenstad. De stunt met de appel heeft dus gewerkt.
Jaarlijks weerkerende favoriet onder de grote groepen is Lotjonslos, een groep die het dit jaar niet moest hebben van overweldigende praalwagens en kostumes, maar die opteerden om de talrijke sliert trams van weleer te gebruiken om plezier in te maken. De opschriften en reclames maakten vooral indruk op de oudere generaties in het publiek. Praktisch die trams als je bedenkt dat die 3 dagen en nachten rondrijden in de stad en iedereen mag opstappen.
Mijn favoriet dit jaar was echter Tisj, die de draak of liever de ezel staken met het Dendermondse Ros Beiaard dat dit jaar weer uitgaat, met als onderwerp: 'Derremonne in paniek, eer peerd eit de Mexikonsje griep!' Opmerkelijk was dat elke ezel zijn eigen gelaatsuittdrukking had en het waren er een hele boel hoor.
Ik probeer ook elk jaar een "markante figuur" eruit te pikken en dit jaar gaat dit naar deze man. Ik ben de naam van de groep vergeten, maar de uitstraling van deze gast is echt Venetiaans. Bravo.
In Aalst mag nooit het ludiek pikant ontbreken. De mannen van de Loge gingen deze keer met de billen bloot om wat piano te spelen. Hilarisch hoor om een hele sliert wagens te zien passeren met allemaal blote konten. Deze gasten krijgen alvast de prijs van het publiek om de kou zo te trotseren.
Morgen nog de laatste dag met de dag van de Voil Jeannetten en de Pop-vebranding op de Grote Markt rond 21.00 huur.
Het zat er aan te komen: na het overweldigende succes van Battlestar Galactica komt Ronald D. Moore (schreef de meeste reeksen van Star Trek TNG, DS9 en Voy) met een nieuwe sci-fi reeks op de proppen getiteld Caprica. Als een spin-off van Galactica speelt deze reeks zich af ongeveer 58 jaar voor de gebeurtenissen van BG en zal dus voornamelijk gaan over de opkomst van de menselijke Cylons. De pilot is in de States door de critici alvast onthaald op enthousiaste lof. Uitkijken naar de serie dus.
Oeps, alweer een hele tijd geleden dat ik nog aan mijn blog heb gewerkt met als enig excuus dat ik geen tijd heb. Ik ben dus waarschijnlijk te veel bezig in de paardenwereld om nog wat tijd voor mezelf vrij te houden. Maar ik heb mezelf beloofd om wat meer tijd vrij te maken voor kunst en cultuur. Op mijn programma staat dit jaar natuurlijk het bezoeken van de tentoonstelling van een groot aantal werken van de Mexicaanse Frida Kahlo die eindelijk in Brussel worden geëxposeerd in de Bozar (Ravensteinstraat 23 - 1000 Brussel) vanaf vandaag tot 18 april 2010. Wie mij kent weet dat ik een fan ben van de surrealistische schilderijen van Frida met haar eigen aparte visie op de wereld en haar gepijnigd leven.
Frida was, door het feit dat ze vaak bedlegerig was door de talloze operaties die ze moest ondergaan, een groot dierenliefhebber. Ze was altijd omringd van haar menagerie van katten, honden, apen, vogels en herten en vaak stonden ze model in haar zelfportretten.
Dit zelfportret met aap en kat is een van mijn lievelingswerken omdat hierin eigenlijk alles verzameld is wat het werk van Frida beheerst. Haar onverbloemde zelfportret met behaarde bovenlip en dikke wenkbrouwen, heel feministisch voor de tijd waarin ze leefde, haar lievelingsdieren en zoals meestal in haar werken de verwijzing naar haar fysieke lijden en de dood door de doornenkrans om haar nek en de dode vogel die eraan bengelt. Mis deze tentoonstelling zeker niet!
Vooreerst aan iedereen mijn beste wensen voor een prettig gestoord Nieuw Jaar. Dit jaar mochten we genieten van de "Blue Moon" (2 volle manen in dezelfde maand) voor de volgende Blauwe Maan moet je wachten tot in 2028! Het was alweer een leuke overgang van 2009 naar 2010; toch maar terug bij Ichiban gevierd omwille van de lekkere Japanse keuken en de uitbaters die na drie jaar in Aalst echte vrienden zijn geworden. Een paar sfeerbeelden. Voilà, we zijn vertrokken want de champagne komt op tafel en Tante Wortel begint alvast de vele berichtjes te lezen op de GSM. Daar gaat het aftellen en 2010 is gearriveerd. Denis ziet het nieuwe jaar al goed zitten. En dan schuift Kentra de tafels opzij en nodigt iedereen uit naar de dansvloer . Ja hoor, de sfeer begint er lekker in te komen. Deze dames zien het nieuwe jaar al vast rooskleurig in met een huwelijksaanzoek op de knieën. Veel geluk dames! Dat is hier een toffe keet, hier kom ik nog, zegt Guy. En in de stille uurtjes komen de serieuze dansers op de vloer met swingende rock 'n roll Bedankt aan Keun voor alweer een meesterlijk menu. Mogen we nog lang genieten van jullie kookkunsten en vriendschap die zoals altijd ver over de grenzen moet rijken om er een betere wereld van te maken.
